ارتودنسی ثابت

متداولترین نوع درمان ارتودنسی در بزرگسالان، ارتودنسی ثابت است.

در این درمان از براکت (نگین) های سرامیکی یا فی کوچکی استفاده می شود. (براکت سرامیکی)

هر یک از براکت ها (Bracket) به یک دندان چسبانده شده و با سیم های سراسری (Arch Wire) به هم وصل می شوند. بر روی هر براکت یک حلقه ی لاستیکی (O-Ring) قرار می گیرد که سیم را بر روی براکت ثابت خواهد کرد.

در طی درمان سیم ها برای صاف کردن دندان و اصلاح موقعیت فک تنظیم می شوند.

در این نوع درمان، همه اجزا ثابت هستند یعنی بیمار نمی تواند آن را از دهان خود خارج نماید.

ارتودنسی ثابت قابلیتهای فراوانی دارد و مشکلات دندانی و فکی را به سهولت اصلاح می کند.

یکی از مزیت های این نوع ارتودنسی این است که در سقف دهان (کام) بیمار، صفحه ی پلاستیکی قرار نمی گیرد و در نتیجه اختلال در صحبت و غذا خوردن ایجاد نمی شود.

تا زمانیکه بیمار به این دستگاه عادت کند می تواند موم مخصوص ارتودنسی را بر روی براکتها استفاده نماید.

بسیار اهمیت دارد که در یک ساعت اول پس از قرار دادن دستگاه ارتودنسی ثابت بر روی دندان ها، به هیچ عنوان مواد غذایی جویدنی میل نشود.

به علت احتمال رنگ پذیری دندان ها در اطراف نگین (براکت) ارتودنسی، بیمار  در ۱۰ روز اول بعد از قرار دادن دستگاه ارتودنسی ثابت، نباید مواد غذایی رنگدانه دار مانند قهوه، چای، نوشابه های رنگی، غذاهای حاوی رب گوجه فرنگی و … مصرف نماید.

مصرف دخانیات نیز منع دارد.

برای مطالعه ادامه توضیحات به ادامه مطلب مراجعه فرمایید